अलीकडे --पलीकडे 

अलीकडे धरती  पलीकडे आकाश 
मध्ये क्षितिजाचा  नुसताच आभास . 

अलीकडे ऐलतीर  पलीकडे पैलतीर 
मध्ये सरितेची जीवनगाथा .

अलीकडे भूत  पलीकडे भविष्य 
मध्य वर्तमानातले कडू - गोड क्षण. 

अलीकडे जन्म पलीकडे मरण 
मध्ये जीवनाचे सप्तरंगी अंगण 

रंगात रंग मिसळले असे ,
शोध नव्या रंगाचा लागताना।
फिके वाटती तरी सारे, 
हे रंग कुणी नसताना ॥

सोबत जणांची, साज नात्याची,
या सार्या रंगांतूनी जपताना।
मनी आले आनंद भरून,
पुन्हा छवी हास्याच्या छापताना॥

रंगात क्षण काही असावे,
अचानकच आठवण करून देताना।
त्या क्षणांची गाठ बांधूनी,
नयनी अश्रू नवे दाटताना॥ 

कधी दाट, कधी फिकट,
असावे रंग आयुष्य रेखाटताना।
नक्कीच व्हावे रंगीत कधीतरी,
मनी आशा हीच बाळगताना॥

विचारही न आला लिहीता,
हे काव्य रंगास संबोधताना।
उपमेची ही दुनिया सारी,
मी रंग नात्यांत जडताना॥

अस्तित्व
सागराच्या लाटांमध्ये सोसाट्याच्या वादळांमध्ये
चंद्राच्या चांदणीमध्ये सूर्याच्या किरणांमध्ये
गगनचुंबी पहाडांमध्ये दूर वाहत्या नद्यांमध्ये
श्वेत अश्वेत मेघांमध्ये इंद्रधनुष्याच्या रंगांमध्ये

पहाटेच्या दवबिंदुंमध्ये रात्रीच्या काळोखामध्ये
रंगबिरंगी फुलांमध्ये  कस्तुरीच्या सुगंधामध्ये
हिवाळ्यातील धुक्यामध्ये पावसाच्या सरींमध्ये
संधीकालच्या आकाशामध्ये ग्रहणातील कड्यामध्ये

पृथ्वीच्या गुरुत्वामध्ये ज्वालामुखीच्या लावामध्ये
अगडबंब त्सुनामिमध्ये धरणीच्या कम्पांमध्ये
गडगडणाऱ्या मेघांमध्ये कडकडणाऱ्या विजांमध्ये
देवाचे अस्तित्व जाणवी निसर्गाविष्कारांमध्ये

मन कधीच फ़सत नाही..
सभोवतालच्या ओळखीच्या चेहऱ्यात अनोळखीही असतात काही
डोळे जरी फ़सले तरी मन कधीच फ़सत नाही..
आपणच पटववून देत असतो अनोळखीतील ओळख मनाला,
दिवस उलटले की आपण, पून्हा एकदा ओळखतो स्वत:ला..
अगदी जवळचे चेहरेही कधी कधी ओळख हरवून बसतात,
काही गोष्टी मात्र चेहरे नसूनही खुप ओळखीच्या वाटतात..
धडधडत्या ह्र्दयाला कूठे असतो असा स्वत:चा चेहरा,
पण त्यातील प्रत्येक ठोका असतोच ना आपला?
कागदावरचे शब्दही हा नियम मोडत नाहीत,
कधी मी त्यांना तर कधी ते मला ओळखत नाहीत

सुगंध मनातला मनातील अंतरातला
अंतरातील भावनेतला सुगंध कुसुमातला
कुसुमातिल गाभ्यातला गाभ्यातिल मधातला
सुगंध मातीतला मातीमधल्या ओलाव्यातला
ओलाव्यातिल धुन्दितला सुगंध आसमंतातला
आसमंतातिल मेघातला
मेघामधुन बरस्नार्या धारान्तला
सुगंध पाव्यातला पाव्यातिल सुरातला
सुरामधिल मधुर गाण्यातला सुगंध प्रीतितला
प्रीतिमधल्या प्रेमातला प्रेमामधिल अमरत्वातला
सुगंध तुझ्या नी माझ्या मैत्रितला मैत्री  मधल्या रेशीम धाग्यातला
आणि त्या धाग्यामधील विश्वासातला

नाती म्हणजे मातीतला ओलावा ,
नाती म्हणजे उन्हाळ्यातील गारवा,
नाती म्हणजे आयुष्याचा आधार ,
नाती म्हणजे जी फुलवतात संसार,

काही नाती असावीत आंबट,
काही नात्यात गोडवा हवाच,
नात्यानात्यात असते थोडेफार अंतर,
पण सरतेशेवटी नातेसंबध हवाच,

माणूस म्हटला कि नाती आलीच,
दुरावा आला तरी सारी आपलीच ,
आयुश्याभर तिजोरी बरी असली तरी चालते,
पण आयुष्याच्या शेवटच्या दिवशी,
पण आयुष्याच्या शेवटच्या दिवशी,
माणसांच्या गर्दीवरून जीवांची पुंजी समझुन येते

आयुष्याचा प्रत्येक पावलांची साथ म्हणजे  नाती !
ना ती ना मी पण  श्वासातला श्वास म्हणजे  नाती !
कळालेच तर उघडल्या पुस्तका प्रमाणे नाही  तर कधी न सुटणा-रा कोड्यांप्रमाणे अवघड असतात  हि नाती !
कधी ग्रीष्मातल्या  वाऱ्या प्रमाणे सुखावणारी
तर कधी रणरणत्या उन्हा प्रमाणे
दुःखावणारी असतात  ही नाती !
देवाऱ्यातल्या माळी प्रमाणे  नाही
तर  शिंपल्यातील मोत्या प्रमाणे
जपावी लगतात ही  नाती !
बोबडया मनु  चे बोबडी बोल जसं  समाजाव तशी समजावी
लागतात  ही नाती !
कधी  गोड कधी तीखट पण सगळ्यांना आपलस
करणारी  असतात ही नाती !

विधीलिखीत काय आहे,माहीत ना कुणाला...

रंगणार स्वप्न केव्हा,माहित ना कुणाला...

जिवनाचे काय कोडे,उलगडे ना कुणाला...

वायुची काय रचना,दिसली ना कुणाला...

प्रेमाची काय भाषा,कळली ना कुणाला...

आसमंताची काय सिमा,मोजता ना येई कुणाला...

मरणाची काय भिती,जगणे ना कुणाला...

जिवन गणित अकलनिय,कळले ना कुणाला...

अकलनिय सारे आहे,कळणार ना कुणाला...

विधीलिखीत काय आहे,माहीत ना कुणाला…

दिवस गेला सरून , रात्र आली तशी
एकक्षण सुखासाठी , जीव हा उपाशी
आशा ठरली फोल , काही मनाचे न झाले
स्वप्नांचे ते घोडे , नशिबात हरून गेले
दुःखामध्ये हास्याचं , एकमेव कारण मात्र
गोजिरवाण्या स्वप्नांसाठी , आतुरलेली रात्र
दुःखाच्या अंधारात , सुखाचा दिवा

चांदण्यांच्या सोबतीला , चंद्रही हवा
थकून भागून जीव , घेई मग विसावा
एकक्षण त्यालाही , आराम असावा
सारंकाही बोलकं , तरीही मुकीच सारी पात्र
गोजिरवाण्या स्वप्नांसाठी , आतुरलेली रात्र
सूर्यनारायनही , गेला निघून दूर
पाखरे झोपी गेली , हरवले ते सूर
सारं सुने सुने , अन मोकळे किनारे
शब्दाविन गुणगुणनारे , अबोल ते वारे
स्वप्नासाठी झुरणारं , स्वप्नाचं सत्र
गोजिरवाण्या स्वप्नांसाठी , आतुरलेली रात्र

भाव+अर्थ
शब्द भाव अर्थ कवितेचा
मध्यांतरी, कधी तळाला,
शब्दांच्याच विरामातल्या
शांततेत तो सामावलेला...
शब्दांच्याच कृतीतल्या
आकृतीचा भास मनाला,
परीस्थिती, वय, वृत्ती
सापेक्ष भावनेत गोवलेला...
अर्थ गुढातल्या उत्कटतेचा
नभ आकृती भासातला,
कृष्णविवरातल्या पोकळीचा
कि कोहंमच्या आर्ततेतला..?

नाते शब्दांशी
दुःख ऐकायला नसते कोणी
तेव्हा वाढतो मनावरचा भार
कागदांवर उतरता शब्द हळूच
तेव्हा होते मन हलके फार
मी फारच नशीबवान आहे
नाते जोडले माझ्याशी शब्दांनी
कितीही असले दुःख जरी
गिळून घेतले अश्रू पापण्यांनी
शब्द खिळवून ठेवतात मला
लागताच कधी चाहूल दुःखाची
शपथ आहे शब्दा तुला
नको सोडू साथ कवितेची
भावना उतरते कवितेच्या रूपात
वाट मिळते नवीन वळणाची
अशा जगात वावरतो जिथे
माणसं आहेत दगड मनाची

जन्म हा एका टिंबासारखा असतो
गणितात जसा सगळ्याची सुरूवात करतो
तसाच आयुष्यातही करतो
नाती म्हणजे छेदण्या रेशा
तुमच्या भोवती जाळं बुनून राहतात
जपुन हाताळावी लागतात नाही तर,
एका सोबत अनेक तुटतात
प्रेम एका त्रिकोणासारखे असते
बांधिलकी, जवळीक आणि विश्वास
या वर टिकलेले असते
एकही बाजू कमी पडली की नाहिसे होते
मैत्री वर्तुळासारखी असते
जी कुणाशीही, कधीही आणि कशीही सुरू होते
आणि सुरू होऊन फक्त चालतच राहते
तिला अंत नसतो
आयुष्य एका ओळीसारखे असते
जन्माच्या टिंबापासून सुरू होते आणि
नाती, मैत्री आणि प्रेमा भोवती फिरत
कळत नकळत आपल्या अंतापर्यंत घेऊन जाते
असेच असते हे आयुष्याचे गणित जे
प्रत्येकाचे जीवन निर्धारीत करत असते

न्हावुनी जावे मन या चिंब पावसात कधीतरी कोसळेल
हा माझ्या अंतरात वाट पाहतोय ऐसा जणू श्वास दाटलाय
येऊनि बरस तू माझ्या अंगणात
थेंब ओघळावा गाली नकळत
दुःख हि भिजावे तुझ्या अलिंगणात
सांग कधी येतो मिठीत मज घ्याया
सुगंध मातीचा पुन्हा दरवळाया
आतुरलेले मन तहानलेले रान
डोळे लावूनी वाटेवर हे माळरान

कधी सुखाच्या सागरात, तर कधी दु:खाच्या वाळवंटात
कधी यशाच्या शिखरावर, तर कधी अपयशाच्या दरीत
आयुष्य एका झोक्यासारखे झुलत राहते

आयुष्य म्हणजे पत्त्यांचा खेळ
चांगले पत्ते मिळतील की नाही, हे सांगता येत नाही
पण मिळालेल्या पत्त्यांवर आपण कसा डाव मांडतो
या वर सगळं अवलंबून असतं

जगात येताना आपल्याकडे देह असतो नाव नाही
जग सोडताना मात्र नाव असतं देह नाही
मिळालेल्या देहाचे नावात रुपांतर करण्याचा,
हा प्रवास म्हणजे आयुष्य

नियतीचे गणित कधी मांडता येत नसते
आयुष्यात कधी काय होईल, काही सांगता येत नसते
आयुष्यात तसे नसते काही बेतलेले
आयुष्य एक उत्तर प्रश्न ठाऊक नसलेले

आयुष्य हे असच असत, तुझच नाही सगळ्यांचच असत

जस बघावं तसच दिसत, आपल्याच नजरेतून घडत असत

मनात बऱ्याच इच्छा असतात, काही अधुऱ्या काही पूर्ण होतात

त्यासंगेच आपण जगायचं असत, त्या पूर्ण कराया झगडायच असत

नाही जमलं म्हणून थकायच नसत, पुन्हा नव्याने बहरायच असत

कारण आयुष्य हे असच असत, तुझच नाही सगळ्यांचच असत

इथे एखादा प्रश्न असतो, उत्तरे त्याची बरीच असतात

फक्त बरोबर ते निवडायचं असत, त्यातच खर कर्तब असत

वाढलेल्या ताटात तर, एक कुत्रं पण जेवू शकत

आयुष्य हे असच असत, तुझच नाही सगळ्यांचच असत

खूप काही करायचं असत, सगळंच मनासारखं होत नसत

पण तो एक पडाव असतो, आयुष्य थोडीच तिकडे संपत

पुढे बराच पल्ला असतो,  आपण चालत रहायचं असत

कारण आयुष्य हे असच असत, तुझच नाही सगळ्यांचच असत

घडी घडीने उलगडायच असत, इंचा इंचाने चढायचं असत

सुख दुःखाच हे चक्र असत, निरंतर ते फिरतच असत

अंधाऱ्या त्या रात्रीनंतर, राविकिरणांच स्वागत करायचं असत

कारण आयुष्य हे असच असत, तुझच नाही सगळ्यांचच असत..

जीवनात कधी कधी
               अश्रूंच्या वाहतात  धारा
जीवनात कधी कधी
               हासवांच्या पडतात गारा

जीवनात कधी कधी
              दु:खाचा समोर असतो सागर
जीवनात कधी कधी
              सुखाने भरलेली दिसते घागर

जीवनात कधी कधी
               कष्टाच्या आगीत होरपळावे
जीवनात कधी कधी
               आरामाच्या खुशीत निजावे

जीवनात कधी कधी
                निराशेचा येतो घोर अंधकार
जीवनात कधी कधी
              आशेचा लख्ख प्रकाश असतो फार

जीवन हे सुख-दु:ख, आशा-निराशा
याचाच सारा खेळ आहे
जीवन म्हणजे अजून काय असणार
जीवन म्हणजे सुख दु:खाचा मेळ आहे.

शब्द•••♡•••

शब्दच असतात ते       1
 कधी हसवतात तर
  कधी रडवतात अन
    या जगात स्वताच
      अस्तित्व टिकवतात
        शब्दच असतात ते

शब्दच असतात ते                 2
जगण्यास आशेची,
  उमीद दाखवतात
  अन प्रत्येक वळनावर
   खूप आदर्श घडवतात
     शब्दच असतात ते

शब्दच असतात ते             3
समाजाच्या अबोल समस्या
 काव्यातून उमटवतात अन
  लोकांच्या मनावर स्पूर्तिने बिंबवतात
    शब्दच असतात ते

शब्दच असतात ते                    4
कधी त्याच्याकडून तर
 कधी तिच्याकडून ते प्रेमाचे
  तिन अनमोल शब्द म्हणवतात
   शब्दच असतात ते

शब्दच असतात ते              5
कधी आपल्यास परक तर
 कधी परक्यास जवलतात अन
  स्पर्देच्या युगात स्व:ताची  
   स्व:ताशी शर्यत जुपंतात
    शब्दच असतात ते

शब्दच असतात ते                 6
कधी ग्रंथातुन तर
 कधी काव्यातून आपणास
  नव चैतन्याची शिकवण देतात
   अन उत्तम श्रवणाने आपल्
    अस्तित्व टिकविन्यास मदत करतात
     शब्दच असतात ते

शब्दच असतात ते                    7
कधीही पूर्णविराम नसनारे
 या जगात स्व:ताच अखंड
  स्वतंत्र गाजविनारे
   शब्दच असतात ते

शब्दच असतात ते                8
कधी वचने तर
 कधी आव्हाने देतात
  अन स्वतःची फसवणूक करुण
   शब्दास खोट ठरवतात
    शब्दच असतात ते

शब्दच असतात ते            9
कधी प्रारंभ तर कधी
 समारोह करतात अन
  संस्कृती च्या रीतीने
   आभार प्रदर्शन घडवतात